معماری باهاوس

باوهاوس (آلمانی: Bauhaus، به معنی: خانه معماری)

باهاوس جنبشی است که از مکتب تأثیرگذار آلمان که توسط والتر گروپیوس (1896 – 1883) در اوایل قرن 20 تاسیس شد و با هدف ایجاد یک شکل کاملا جدید از معماری و طراحی برای کمک به بازسازی جامعه پس از ویرانی های جنگ جهانی اول بیرون آمد.

باوهاوس با تلفیق هنرهای زیبا ، صنایع دستی ، طراحی ، معماری و فناوری ، طراحی منطقی و کاربردی را ترویج می کند که یک شکل از عملکرد را پیروی می کند. باوهاوس هنگامی که گروپیوس و سایر اعضای برجسته باوهاوس در دهه 1930 به ایالات متحده مهاجرت کردند به سبک بین المللی تبدیل شدند و بعداً در توسعه مدرنیسم در دهه های 1950 و 60 تحت تأثیر قرار دادند.

باهاوس مرزهای بین رشته ها و فنون و صنایع دستی مورد استفاده را برای حفظ معیارهای زیبایی در جهانی که به طور فزاینده ای به تولید انبوه و صنعتی رسیده است ، همه در حالی که از مواد و منابع به روشی هوشمندانه و هدفمند استفاده می کرد ، محو کرد. از مبلمان و اشیای خانگی گرفته تا تایپوگرافی و ساختمانها همه چیز تولید می شد. یک قرن بعد ، تأثیر باهاوس در سراسر جهان زندگی می کند.

ریشه های معماری باهاوس

مدرسه باهاوس شش ماه پس از پایان جنگ جهانی اول در سال 1919 تشکیل شد. در بیانیه تاسیس مدرسه ، گروپیوس نوشت که ساختمان “هدف نهایی تمام فعالیت های هنری” است و “هدف نهایی ، اگر دور باشد ، باهاوس اثر هنری یکپارچه است. ” او به مفهوم آلمانی Gesamtkunstwerk ، یا “اثر هنری کل” که چندین فرم هنری را ترکیب می کند.

این مدرسه از ویمار به دسائو و سرانجام به برلین منتقل شد تا اینکه توسط نازی ها در سال 1933 تحت نظر مدیر نهایی آن ، معمار مشهور میس ون در روه ، تعطیل شد. نازی ها باوهاوس را زیر چتر “هنر انحطاطی” قرار دادند و ایده های مترقی و انترناسیونالیسم را “غیر آلمانی” خواندند. متأسفانه ، این اولین یا آخرین باری نبود که یک دولت از ناسیونالیسم به عنوان سلاحی برای حمله به پیشرفت اجتماعی استفاده می کند که توسط معماری بیان شده است.

اما باهاوس توسط نازی ها شکست نخورد. در عوض ، گروپیوس و دیگر اعضای برجسته جنبش آلمان را ترک کردند ، و ایده های باهاوس را از اروپای غربی به ایالات متحده و کانادا به اسرائیل گسترش دادند و آن را به یک جنبش بین المللی تبدیل کردند.

پس از نقل مکان به ایالات متحده در سال 1937 ، گروپیوس خانه Gropius را در لینکلن ، ماساچوست طراحی کرد و گروه معماری را در دانشکده طراحی فارغ التحصیل هاروارد رهبری کرد. او با مارسل بروئر ، دانشجوی باهاوس ، که به معمار و طراح مبلمان موارد برجسته ای مانند صندلی فلزی خم شده واسیلی صندلی واسیلی طراحی شده در سال 1925 تبدیل شد ، پیوست که امروزه نیز تولید می شود و به همان اندازه مدرن است که تقریباً یک قرن پیش احساس می شد .

لاسلو موهولی-ناگی ، نقاش ، عکاس و مربی باهاوس در سال 1937 به شیکاگو نقل مکان کرد و در آنجا باوهاوس جدید را تأسیس کرد. در همان سال میس ون در روهه برای تبدیل شدن به رئیس IIT به شیکاگو مهاجرت کرد ، و محوطه دانشگاه خود را در سال 1958 به پایان رساند و همچنین ساختمان نمادین Seagram در شهر نیویورک را در سال 1951 طراحی کرد.

باوهاوس علی رغم اینکه فقط 14 سال از عمر آن می گذرد ، در سراسر کره زمین ریشه دوانده و مسلماً با تأثیرگذارترین مدرسه هنر و طراحی در تاریخ جهان باقی مانده است.

عناصر کلیدی معماری باهاوس

همه ساختمان های باهاوس شبیه به هم نیستند. آنها می توانند زاویه ای و خطی باشند یا از بالکن های منحنی و گوشه های گرد برخوردار باشند. اما در اینجا برخی از ویژگی های اصلی اساسی وجود دارد:

• تزئینات کم برای تمرکز بر طراحی ساده ، منطقی و کاربردی
• تمرکز روی اشکال هندسی ساده مانند مثلث ، مربع و دایره
• استفاده از عدم تقارن بیشتر از تقارن
• استفاده از فولاد ، شیشه ، بتن و سایر مواد مدرن
• سقف های تخت
• دیوارهای جداره شیشه ای
• نماهای صاف

حقایق جالب درباره سبک باهاوس

اساس اصلی طراحی باهاوس “حقیقت در مورد مواد” است ، که بر استفاده از مواد در طبیعی ترین و صادقانه ترین شکل خود متمرکز است و به آنها اجازه می دهد بجای پوشیده شدن، دیده شوند.

بیشترین تمرکز ساختمانهای به سبک باهاوس در جهان در اسرائیل است. “شهر سفید” تل آویو به دلیل 4000 ساختمان با رنگ سفید باوهاوس که در سال 1933 توسط پناهندگان یهودی و سیاسی فرار از اروپا ساخته شده اند ، در فهرست میراث فرهنگی جهانی در یونسکو ثبت شدند.

معماری و اصول طراحی باهاوس هنوز بر شکل و ظاهر اشیا روزمره تأثیر می گذارد. به عنوان مثال ، استیو جابز صریحاً درباره تأثیر سادگی باوهاوس در زیبایی محصولات اپل بحث کرد.